Skuteczna skarga Prokuratury Okręgowej w Szczecinie w sprawie decyzji Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 25 maja 2021 r. udzielającej Kruszywa SKSM S.A. z siedzibą w Szczecinie koncesji na wydobywanie metodą odkrywkową kruszywa naturalnego ze złoża „Ińsko”.
Prokurator Okręgowy w Szczecinie zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję z 28 grudnia 2022 r. wydaną z upoważnienia Ministra Klimatu i Środowiska, odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego, znak: WOŚ-III-7422.77.2020 z dnia 25 maja 2021r. udzielającej Kruszywa SKSM S.A. z siedzibą w Szczecinie koncesji na wydobywanie metodą odkrywkową kruszywa naturalnego ze złoża „Ińsko”.
Prokurator Okręgowy w Szczecinie zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję z dnia 28 grudnia 2022 r. wydaną z upoważnienia Ministra Klimatu i Środowiska, odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego, znak: WOŚ-III-7422.77.2020 z dnia 25 maja 2021 r. udzielającej Kruszywa SKSM S.A. z/s w Szczecinie koncesji na wydobywanie metodą odkrywkową kruszywa naturalnego ze złoża „Ińsko”, zarzucając zaskarżonej decyzji, iż została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a konkretnie art. 156 § 1 pkt 2 kpa oraz art. 7 i art. 29 ust. 1 ust. 2 Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2022 r. poz. 1072 ze zm.) poprzez ich niezastosowanie.
Po przeprowadzeniu postępowania sądowo – administracyjnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga Prokuratora Okręgowego w Szczecinie zasługuje w całości na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja rażąco naruszała prawo.
W ocenie sądu w rozpoznawanej sprawie niewątpliwie doszło do uchybienia wyraźnego, jednoznacznego w swym brzmieniu art. 7 ust. 2 Prawo geologiczne i górnicze. Przepis ten zabrania wprost udzielania koncesji w przypadku sprzeczności pomiędzy zamierzonym przez wnioskodawcę wykorzystaniem działek na cele wydobywcze, a przeznaczeniem tychże – w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. W tym przypadku ochronie poddano jedną z istotnych dla państwa prawa wartości, w postaci samodzielności gminy w sprawowaniu władztwa planistycznego.
W przypadku działalności wydobywczej prowadzonej metodą odkrywkową (tak jak w niniejszej sprawie), ze względu na zakres ingerencji w strukturę nieruchomości gruntowej, działalność ta wyklucza inne sposoby wykorzystywania objętych nią nieruchomości, zwłaszcza na cele rolne.
Zatem jeżeli nieruchomości, w granicach których ma być prowadzona działalność wydobywcza metodą odkrywkową, nie zostaną przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub Studium na wydobywanie kopaliny, wówczas planowana działalność będzie naruszać przeznaczenie nieruchomości określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub sposób wykorzystywania nieruchomości ustalony w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, co nie tylko, że byłoby sprzeczne z art. 7 p.g.g., ale i skutkować powinno, na podstawie art. 29 ust. 1 p.g.g. wydaniem decyzji odmawiającej udzielenia koncesji przez organ koncesyjny.
Rozpatrując sprawę ponownie organ zobowiązany będzie do uwzględnienia przedstawionego powyższej stanowiska sądu.
INFORMACJE: Prokuratura Okręgowa w Szczecinie